وام بلاعوض (قرض الحسنه)
قرض الحسنه وامی است که به صورت سرقفلی عمدتاً برای امور رفاهی اعطا می شود.
وام گیرنده فقط باید عضویت کانون هدایت را داشته باشد و مبلغی را که وام گرفته است، بدون بهره بازپرداخت کند. اصولاً اسلام منفعت را جایز نمی داند.
اگر وام گیرنده با مشکل مواجه شود، وام دهنده باید زمان بازپرداخت را افزایش دهد. آنها می توانند داوطلبانه از بازپرداخت بخشی از وام یا تمام آن صرف نظر کنند.
قرآن مسلمانان را تشویق می کند که قرض الحسنه، قرض های خیرخواهانه، به «کسانی که به آنها نیاز دارند» بدهند:
«کیست که به خدا قرض الحسنه بدهد؟ زیرا خداوند اعتبار آن را چند برابر می کند». (قرآن ۵۷:۱۱)
اگر به خداوند قرض الحسنه بدهید، شما را می بخشد. (قرآن ۶۴:۱۷)
نماز را برپا دار و صدقه بده و قرض الحسنه بده. (قرآن ۷۳:۲۰).
اسلام وام نقدی را به عنوان نوعی خدمات اجتماعی در میان ثروتمندان برای کمک به فقرا و کسانی که نیاز به کمک مالی دارند، مجاز می‌داند. قرض الحسنه را می توان چیزی بین صدقه دادن و قرض دادن دانست.
یک وام گیرنده ممکن است به نشانه قدردانی، مبلغ اضافی را به وام دهنده بپردازد که بیشتر از مبلغی است که وام گرفته است.
آنها نباید قول بدهند که این کار را انجام دهند. به عنوان تنها نوع قرضی که در طول زمان سودی به دست نمی آورد، منع ربا، بهره را نقض نمی کند.
موسسات مالی خرد اسلامی غیرانتفاعی – از جمله مؤسسات تأسیس شده توسط امداد اسلامی – اکنون به اعضای گروه ما وام اجتماعی اسلامی ارائه می دهند.
وام را کسانی میتوانند درخواست کنند که حداقل 6 ماه عضویت کانون هدایت را داشته باشند