
یک مطالعه جدید نشان میدهد که تنهایی مداوم به مغزهای سالمندان آسیب میرساند و به طور قابل توجهی احتمال ابتلا به زوال عقل را افزایش میدهد.
یک مطالعه جدید نشان میدهد که تنهایی مداوم تأثیر مخربی بر مغز افراد سالمند دارد و به طور قابل توجهی احتمال ابتلا به زوال عقل را افزایش میدهد.
این پژوهش که با حمایت مالی موسسه ملی سلامت روان ایالات متحده انجام شد، گزارشهای خوداظهاری افراد درباره تنهایی و وضعیت سلامت عصبی بیش از ۶۰۰,۰۰۰ نفر در سراسر جهان را بررسی کرد.
این مطالعه نشان داد که تنهایی با افزایش ۳۱ درصدی احتمال ابتلا به هر نوع زوال عقل مرتبط است. همچنین، تنهایی احتمال بروز اختلالات شناختی را در افراد تا ۱۵ درصد افزایش داد.
به گفته دکتر پارییک او سولیوان، یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه لیمریک در ایرلند: «این یافتهها بسیار مهم هستند و نشان میدهند که تنهایی یک عامل خطر بسیار حیاتی برای توسعه زوال عقل در آینده است.»
این مطالعه روز چهارشنبه در مجله Nature Mental Health منتشر شد.
در سال ۲۰۲۳، جراح کل ایالات متحده، دکتر ویوک مورتی، گزارشی درباره تنهایی و انزوای اجتماعی در میان آمریکاییها منتشر کرد و آن را “یک اپیدمی” نامید. تأثیرات تنهایی بر سلامت جسمی و روانی پیش از این به خوبی شناخته شده بود.
دکتر پارییک او سولیوان، مدیر آزمایشگاه شخصیت، تفاوتهای فردی و سلامت زیسترفتاری در دانشگاه ایرلند، گفت:
«آزمایشگاه ما دریافته است که تنهایی از جنبههای مختلف برای سلامت آینده افراد حیاتی است، از جمله طول عمر ما – یعنی اینکه چقدر زندگی میکنیم.»
او توضیح داد:
«تنهایی برای سلامت شناختی بسیار مهم است، زیرا میتواند به توسعه آینده زوال عقل، زوال عقل عروقی، بیماری آلزایمر و اختلال شناختی عمومی منجر شود.»
او این مطالعه را «یک تحقیق بسیار مهم با پیامدهای گسترده» توصیف کرد.
این تحقیق توسط دکتر مارتینا لوکتی از دانشکده پزشکی دانشگاه ایالتی فلوریدا در تالاهاسی هدایت شد.
در بیانیه خبری دانشگاه لیمریک، لوکتی گفت که یک نکته امیدوارکننده در این مطالعه وجود دارد:
«تنهایی یک عامل خطر است که میتوان آن را تغییر داد.»
او اضافه کرد:
«انواع و منابع مختلفی از تنهایی وجود دارند که میتوانند علائم شناختی در طول طیف زوال عقل را تحت تأثیر قرار دهند. پرداختن به تنهایی و ترویج احساس ارتباط میتواند برای سلامت شناختی در دوران سالمندی محافظتکننده باشد.»