مطالعه‌ای در دانشگاه میشیگان نشان داده است که تجارب آسیب‌زا در دوران کودکی ممکن است در مراحل بعدی زندگی «زیر پوست» شوند و عملکرد ماهیچه‌ای افراد با افزایش سن را مختل کنند.
این مطالعه عملکرد عضله اسکلتی افراد مسن را به همراه بررسی عوارض جانبی که در دوران کودکی تجربه کرده بودند مورد بررسی قرار داد. این نشان داد که افرادی که در دوران کودکی ناملایمات بیشتری را تجربه کردند و یک یا چند رویداد نامطلوب را گزارش کردند، متابولیسم عضلانی ضعیف‌تری داشتند. این تحقیق توسط کیت دوچونی، دانشمند انستیتوی تحقیقات اجتماعی دانشگاه میشیگان، در مجله Science Advances منتشر شده است.
دوچونی و همکارانش از نمونه های بافت عضلانی افراد شرکت کننده در مطالعه عضله، تحرک و پیری یا SOMMA استفاده کردند. این مطالعه شامل 879 شرکت‌کننده بالای 70 سال بود که نمونه‌های عضلانی و چربی و همچنین سایر نمونه‌های زیستی را اهدا کردند. همچنین به شرکت کنندگان انواع پرسشنامه ها و ارزیابی های فیزیکی و شناختی در کنار سایر آزمون ها داده شد.
محققان بیوپسی عضلانی را برای تعیین دو ویژگی کلیدی عملکرد عضلانی مورد بررسی قرار دادند: تولید آدنوزین تری فسفات یا ATP، و معیار دیگری به نام فسفوریلاسیون اکسیداتیو، فرآیندی که به تولید ATP کمک می کند. ATP که توسط اندامک های درون سلولی به نام میتوکندری تولید می شود، انرژی شیمیایی را برای سوخت رسانی عملکرد سلولی فراهم می کند.
محققان همچنین از داده‌های پرسشنامه‌هایی استفاده کردند که شامل مجموعه‌ای از سؤالات بود: آیا یکی از اعضای نزدیک خانواده از مواد مخدر یا الکل به‌گونه‌ای استفاده می‌کرد که باعث نگرانی شما شود؟ آیا یک بزرگسال یا والدین خانواده شما به شما توهین کرده یا شما را تحقیر کرده است؟ آیا توسط والدین یا بزرگسالان خانواده خود مورد آزار جسمی قرار گرفته اید؟ آیا در خانواده خود احساس دوست داشتن، مهم بودن یا خاص بودن می کردید؟ آیا یکی از والدین شما بخشی از زندگی شما را غایب بوده اند؟
دوچونی دریافت که حدود 45 درصد از نمونه‌ها گزارش کردند که یک یا چند رویداد نامطلوب دوران کودکی را تجربه کرده‌اند، و هم مردان و هم زنانی که حوادث نامطلوب دوران کودکی را گزارش کرده‌اند، حداکثر تولید ATP ضعیف‌تری دارند – یعنی به اندازه افرادی که تجربه کرده‌اند ATP تولید نمی‌کنند. کمتر یا بدون عوارض جانبی در دوران کودکی.
دوچونی می‌گوید: «آنچه این نتایج نشان می‌دهد این است که این تجربیات اولیه دوران کودکی این توانایی را دارند که زیر پوست قرار بگیرند و بر میتوکندری‌های ماهیچه‌های اسکلتی تأثیر بگذارند، که مهم است زیرا عملکرد میتوکندری با تعداد زیادی از پیامدهای مرتبط با افزایش سن مرتبط است. “اگر عملکرد میتوکندری را به خطر انداخته باشید، برای طیف وسیعی از پیامدهای سلامتی، از جمله همه چیز، از شرایط مزمن گرفته تا عملکرد فیزیکی و محدودیت‌های ناتوانی، خوب نیست.”
یکی از نویسندگان مطالعه، آنتونی مولینا، استاد پزشکی در دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو، تخصص خود را در زمینه بیوانرژی عضلات ارائه کرد. او و تیم به تصاویری از ماهیچه های شرکت کنندگان که در حین ورزش و در هنگام استراحت در داخل دستگاه MRI گرفته شده بودند، نگاه کردند. با استفاده از تکنیکی به نام طیف‌سنجی PMR 31، محققان SOMMA توانستند سرعت سنتز ATP را با بررسی سرعت سنتز عضله ATP پس از تخلیه آن توسط ورزش تعیین کنند.
علاوه بر این، محققان SOMMA به بیوپسی عضلانی شرکت کنندگان پرداختند. محققان بسته‌های فیبری را که ماهیچه‌ها را تشکیل می‌دهند، جدا کردند و با استفاده از تنفس‌سنجی میتوکندری با وضوح بالا آن‌ها را بررسی کردند. این تکنیک به محققان اجازه داد تا نرخ مصرف اکسیژن در بسته فیبر عضلانی را بررسی کنند و بازخوانی دقیقی از عملکرد میتوکندری عضلانی ایجاد کنند.
مولینا گفت: «می‌توانید در مورد میزان مصرف اکسیژن به‌عنوان راهی برای اندازه‌گیری جریان الکترون‌هایی که از قطار انتقال الکترون عبور می‌کنند، فکر کنید، و این الکترون‌ها هستند که پتانسیل غشایی را تولید می‌کنند که سنتز ATP را پیش میبرد.» “این یک روش واقعا دقیق برای ارزیابی ظرفیت زیست انرژی میتوکندری است.”
مولینا می‌گوید مطالعات قبلی نشان داده‌اند که این اقدامات ارتباط نزدیکی با توانایی‌های فیزیکی افراد مسن دارد.
محققان می گویند اثرات عوارض جانبی دوران کودکی حتی پس از کنترل سایر عواملی که می توانند بر عملکرد ماهیچه ها تأثیر بگذارند مانند سن، جنسیت، پیشرفت تحصیلی، تحصیلات والدین، شاخص توده بدنی، تعداد علائم افسردگی، وضعیت سیگار کشیدن و فعالیت بدنی قابل توجه باقی ماند. .
مولینا گفت: “تمام مطالعات قبلی من بر روی اقدامات همزمان متمرکز شده است: میتوکندری و عملکرد فیزیکی، میتوکندری و عملکرد شناختی.” این مطالعات نشان داده است که این اقدامات به شدت با قدرت، تناسب اندام و شرایط متعددی که بر توانایی بدنی تأثیر می گذارد، مرتبط است.
من همچنین نشان داده‌ام که این اقدامات با توانایی شناختی و زوال عقل مرتبط است. اما در اینجا برای اولین بار است که به عقب نگاه می کنیم، به اینکه چه چیزهایی می توانند منجر به آن تفاوت ها در عملکرد میتوکندری شوند که می دانیم می تواند باعث ایجاد تفاوت در نتایج پیری سالم در بین افراد مسن شود.
