ویتامین D و اسیدهای چرب n-3 دریایی برای پیشگیری از بیماری‌های خود ایمنی: نتایج دو سال پس از تکمیل یک کارآزمایی دوسوکور و کنترل‌شده با دارونما

خلاصه
هدف: در کارآزمایی تصادفی 5.3 ساله، فاکتوریل 2×2 فاکتوریل، دوسوکور، ویتامین D و امگا 3 کنترل شده با پلاسبو (VITAL)، مکمل ویتامین D باعث کاهش بروز بیماری خودایمنی (AD) شد (نسبت خطر [HR] 0.78، فاصله اطمینان 95% [CI] 0.61-0.99). مکمل اسیدهای چرب امگا 3 (n-3) کاهش آماری غیر قابل توجهی را نشان داد (HR 0.85، 95% فاصله اطمینان (CI): 0.67-1.08). هدف ما تایید موارد بیشتر AD ناشی از تصادفی‌سازی و پس از آن و ارزیابی اثرات پایدار با دو سال مشاهده پس از مداخله بود.

روش‌ها: از 12786 مرد 50 ≥ و 13085 زن با سن ≥55 که در ابتدا تصادفی شدند، شرکت‌کنندگان زنده و مایل را برای دو سال دیگر مشاهده کردیم. ما به تأیید سالانه AD جدید گزارش شده توسط شرکت کنندگان با بررسی پرونده پزشکی ادامه دادیم. مدل‌های کاکس، HR را برای همه رویدادهای AD تأیید شده، (و نقاط پایانی ثانویه، از جمله موارد احتمالی، و ADهای فردی)، در طول دوره‌های مشاهده‌ای و تصادفی محاسبه کردند.

یافته‌ها: در مجموع 21592 شرکت‌کننده (83.5%) برای دو سال دیگر مشاهده شدند. 514 شرکت‌کننده به بیماری AD تایید شده مبتلا شدند (236 نفر از گزارش قبلی)، که 255 نفر از آنها به‌طور تصادفی به ویتامین D در مقابل 259 به ویتامین D پلاسبو (HR 0.98 [95% فاصله اطمینان (CI): 0.83-1.17] در 7 سال بودند. AD در 234 شرکت‌کننده تأیید شد که در ابتدا به‌صورت تصادفی به n-3 اسیدهای چرب در مقابل 280 مورد تصادفی با دارونما آن (HR 0.83 [95% فاصله اطمینان (CI): 0.70-0.99] در 7 سال تصادفی شدند. از موارد تایید شده جدید، 65 مورد در طی تصادفی سازی شروع شده بودند. گنجاندن آنها نتایج تصادفی شده را به شرح زیر تغییر داد: HR 0.85 (95% CI 0.70-1.04) برای ویتامین D و HR 0.87 (95% CI 0.71-1.06) برای اسیدهای چرب n-3.

نتیجه‌گیری: دو سال پس از پایان کارآزمایی، اثرات محافظتی 2000 واحد بین‌المللی ویتامین D از بین رفت، اما 1000 میلی‌گرم در روز اسیدهای چرب n-3 اثر پایداری در کاهش بروز AD داشت.

منابع

1. وانگ ال، وانگ اف اس، گرشوین می. بیماری های خودایمنی انسان: به روز رسانی جامع J Intern Med 2015؛ 278 (4): 369-395.
2. Jacobson DL، Gange SJ، Rose NR، و همکاران. اپیدمیولوژی و بار جمعیتی تخمین زده شده بیماری های خودایمنی منتخب در ایالات متحده کلین ایمونول ایمونوپاتول 1997؛ 84 (3): 223-243.
3. Cotsapas C، Voight BF، Rossin E، و همکاران. اشتراک گذاری فراگیر اثرات ژنتیکی در بیماری خودایمنی PLoS Genet 2011؛ 7(8):e1002254.
4. Conrad N، Misra S، Verbakel JY، و همکاران. بروز، شیوع و وقوع همزمان اختلالات خودایمنی در طول زمان و بر اساس سن، جنس و وضعیت اجتماعی-اقتصادی: یک مطالعه کوهورت مبتنی بر جمعیت روی 22 میلیون نفر در بریتانیا. Lancet 2023؛ 401 (10391): 1878-1890.
5. Roberts MH، Erdei E. مقایسه نرخ‌های بیماری خودایمنی ایالات متحده برای سال‌های 2010-2016 بر اساس جنسیت، منطقه جغرافیایی، و نژاد. Autoimmun Rev 2020;19(1):102423.
6. Al Maini M، Adelowo F، Al Saleh J، و همکاران. چالش ها و فرصت های جهانی در عمل روماتولوژی: مقاله سفید توسط مجمع جهانی بیماری های روماتیسمی و اسکلتی عضلانی. کلین روماتول 2015؛ 34 (5): 819-829.
7. Sparks JA، Costenbader KH. ژنتیک، محیط و تعاملات ژن-محیط در ایجاد بیماری های روماتیسمی سیستمیک Rheum Dis Clin North Am 2014؛ 40 (4): 637-657.
8. Serhan CN، Clish CB، Brannon J، و همکاران. مجموعه‌های کاربردی جدید از واسطه‌های مشتق شده از لیپید با اثرات ضدالتهابی تولید شده از اسیدهای چرب امگا 3 از طریق داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی سیکلواکسیژناز 2 و پردازش بین سلولی. J Exp Med 2000؛ 192 (8): 1197-1204.
9. Calder PC. اسیدهای چرب امگا 3 دریایی و فرآیندهای التهابی: اثرات، مکانیسم ها و ارتباط بالینی Biochim Biophys Acta 2015؛ 1851 (4): 469-484.
10. یان یی، جیانگ دبلیو، اسپینتی تی، و همکاران. اسیدهای چرب امگا 3 از طریق مهار فعال شدن التهاب NLRP3 از التهاب و اختلال متابولیک جلوگیری می کند. مصونیت 2013؛ 38 (6): 1154-1163.
11. Yamamoto E، Jørgensen TN. اثرات ایمونولوژیک ویتامین D و ارتباط آن با خود ایمنی J Autoimmun 2019؛ 100: 7-16.
12. Murdaca G، Tonacci A، Negrini S، و همکاران. نقش نوظهور ویتامین D در بیماری های خود ایمنی: به روز رسانی در مورد شواهد و پیامدهای درمانی Autoimmun Rev 2019;18(9):102350.
13. Fisher SA، رحیم زاده M، Brierley C، و همکاران. نقش ویتامین D در افزایش تعداد سلول‌های تنظیم‌کننده T در گردش و تعدیل فنوتیپ‌های سلولی تنظیم‌کننده T در بیماران مبتلا به بیماری التهابی یا در داوطلبان سالم: یک بررسی سیستماتیک. PLoS One 2019; 14(9):e0222313.
14. Ding Y، Liao W، He XJ، و همکاران. اثرات 1،25(OH)2D3 و گیرنده ویتامین D بر روی لنفوسیت های T دو مثبت CD 4 +/CD 8 + محیطی در مدل موش لوپوس اریتماتوز سیستمیک. J Cell Mol Med 2017؛ 21 (5): 975-985.
15. Dankers W، Colin EM، Van Hamburg JP، و همکاران. ویتامین D در خودایمنی: مکانیسم‌های مولکولی و پتانسیل درمانی Front Immunol 2017; 7:697.
16. کریگل MA، منسون جی، کاستنبادر ک.اچ. آیا ویتامین D بر خطر ابتلا به بیماری خودایمنی تأثیر می گذارد؟: یک بررسی سیستماتیک. Semin Arthritis Rheum 2011؛ 40 (6): 512-531.e8.
17. Kremer JM، Lawrence DA، Jubiz W، و همکاران. مصرف مکمل روغن ماهی و روغن زیتون در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید اثرات بالینی و ایمونولوژیک آرتریت روم 1990؛ 33 (6): 810-820.
18. Geusens P، Wouters C، Nijs J، و همکاران. اثر طولانی مدت مکمل اسید چرب امگا 3 در آرتریت روماتوئید فعال یک مطالعه 12 ماهه، دوسوکور، کنترل شده. آرتریت روم 1994؛ 37 (6): 824-829.
19. Sperling RI، Weinblatt M، Robin JL، و همکاران. اثرات مکمل غذایی با روغن ماهی دریایی بر تولید و عملکرد واسطه لیپید لکوسیتی در آرتریت روماتوئید. آرتریت روم 1987؛ 30 (9): 988-997.
20. هان جی، کوک ان آر، الکساندر EK، و همکاران. مکمل ویتامین D و اسیدهای چرب امگا 3 دریایی و بیماری خودایمنی رخ داده: کارآزمایی تصادفی کنترل شده VITAL. BMJ 2022;376:e066452.
21. منسون JE، کوک NR، لی IM، و همکاران. اسیدهای چرب n-3 دریایی و پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی و سرطان. N Engl J Med 2019؛ 380 (1): 23-32.
22. منسون JE، کوک NR، لی IM، و همکاران. مکمل های ویتامین D و پیشگیری از سرطان و بیماری های قلبی عروقی. N Engl J Med 2019؛ 380 (1): 33-44.
23. Bassuk SS، Manson JE، Lee IM، و همکاران. ویژگی های پایه شرکت کنندگان در آزمایش ویتامین D و امگا-3 (VITAL). Contemp Clin Trials 2016؛ 47:235-243.
24. Althouse AD, Below JE, Claggett BL, et al. توصیه هایی برای گزارش آماری در پزشکی قلب و عروق: گزارش ویژه از انجمن قلب آمریکا. تیراژ 2021؛ 144 (4): e70-e91.
25. Ceglia L، Nelson J، Ware J، و همکاران. ارتباط بین وزن بدن و ترکیب و سطح 25 هیدروکسی ویتامین D پلاسما در برنامه پیشگیری از دیابت. Eur J Nutr 2017؛ 56 (1): 161-170.
26. Young KA، Engelman CD، Langefeld CD، و همکاران. ارتباط سطح ویتامین D پلاسما با چاقی در آمریکایی های اسپانیایی تبار و آفریقایی تبار. J Clin Endocrinol Metab 2009؛ 94 (9): 3306-3313.
27. Gangloff A، Bergeron J، Pelletier-Beaumont E، و همکاران. اثر کاهش حجم بافت چربی بر سطوح 25 هیدروکسی ویتامین D در گردش: نتیجه یک مداخله سبک زندگی 1 ساله در مردان چاق احشایی. Int J Obes (Land) 2015؛ 39 (11): 1638-1643.
28. Arnson Y، Amital H، Shoenfeld Y. ویتامین D و خودایمنی: ملاحظات اتیولوژیکی و درمانی جدید. Ann Rheum Dis 2007؛ 66 (9): 1137-1142.
29. Cantorna MT، Mahon BD. شواهد در حال افزایش برای ویتامین D به عنوان یک عامل محیطی موثر بر شیوع بیماری خودایمنی Exp Biol Med (Maywood) 2004؛ 229 (11): 1136-1142.
30. دوچرخه DD. متابولیسم ویتامین D، مکانیسم اثر، و کاربردهای بالینی. Chem Biol 2014؛ 21 (3): 319-329.
31. قریشی SA، Camargo CA Jr. ویتامین D در استرس حاد و بیماری بحرانی. Curr Opin Clin Nutr Metab Care 2012؛ 15 (6): 625-634.
32. Brot C، Jørgensen NR، Sorensen OH. تاثیر سیگار بر وضعیت ویتامین D و متابولیسم کلسیم Eur J Clin Nutr 1999؛ 53 (12): 920-926.
33. Freedman BI, Register TC. تأثیر نژاد و ژنتیک بر متابولیسم ویتامین D، سلامت استخوان و عروق. Nat Rev Nephrol 2012؛ 8 (8): 459-466.
34. Costenbader KH، MacFarlane LA، Lee IM، و همکاران. اثرات یک سال مکمل ویتامین D و اسیدهای چرب امگا 3 دریایی بر نشانگرهای زیستی التهاب سیستمیک در بزرگسالان مسن ایالات متحده. Clin Chem 2019؛ 65 (12): 1508-1521.
35. دونگ یی، ژو اچ، چن ال، و همکاران. اثرات مکمل ویتامین D3 و اسیدهای چرب امگا 3 دریایی بر نشانگرهای زیستی التهاب سیستمیک: یافته‌های 4 ساله از کارآزمایی تصادفی VITAL. مواد مغذی 2022؛ 14 (24): 5307.
36. Chitranjali T، Anoop Chandran P، Muraleedhara Kurup G. کنسانتره اسید چرب امگا 3 از Dunaliella salina دارای خواص ضد التهابی از جمله مسدود کردن انتقال هسته NF-κB است. ایمونوفارماکل ایمونوتوکسیکول 2015؛ 37 (1): 81-89.
37. Kliewer SA، Sundseth SS، Jones SA، و همکاران. اسیدهای چرب و ایکوزانوئیدها بیان ژن را از طریق برهمکنش مستقیم با گیرنده های α و γ فعال شده توسط پراکسی زوم تنظیم می کنند. Proc Natl Acad Sci U S A 1997;94(9):4318-4323.
38. Forman BM، Chen J، Evans RM. داروهای هیپولیپیدمیک، اسیدهای چرب غیراشباع چندگانه و ایکوزانوئیدها لیگاندهای گیرنده های α و δ فعال شده توسط پراکسی زوم هستند. Proc Natl Acad Sci U S A 1997;94(9):4312-4317.
39. Novak TE، Babcock TA، Jho DH، و همکاران. مهار NF-kB توسط اسیدهای چرب ω-3، رونویسی TNF-α ماکروفاژ تحریک شده با LPS را تعدیل می کند. Am J Physiol Lung Cell Mol Physiol 2003؛ 284(1):L84-L89.
40. Zhao Y، Joshi-Barve S، Barve S، و همکاران. ایکوزاپنتانوئیک اسید با جلوگیری از فعال شدن NF-kB از بیان TNF-α ناشی از LPS جلوگیری می کند. J Am Coll Nutr 2004؛ 23 (1): 71-78.
41. هاسلی دبلیو جی، فرناندز اس دی، ورا ک، و همکاران. انواع ژنتیکی مرتبط با خودایمنی، سیگنال دهی NFκB و پاسخ به محرک های التهابی را هدایت می کنند. Sci Transl Med 2015;7(291):291ra93.
42. سیموپولوس AP. جنبه های تکاملی رژیم غذایی، نسبت امگا 6 / امگا 3 و تنوع ژنتیکی: پیامدهای تغذیه ای برای بیماری های مزمن Biomed Pharmacother 2006؛ 60 (9): 502-507.
43. Larsson SC، Kumlin M، Ingelman-Sundberg M، و همکاران. اسیدهای چرب با زنجیره بلند n-3 رژیم غذایی برای پیشگیری از سرطان: بررسی مکانیسم های بالقوه Am J Clin Nutr 2004؛ 79 (6): 935-945.
44. Serhan CN، Chiang N، Dalli J. کد تفکیک التهاب حاد: واسطه‌های لیپیدی جدید در وضوح. Semin Immunol 2015؛ 27 (3): 200-215.
45. چیانگ ن، سرهان سی.ان. شبکه میانجی تخصصی طرفدار حل و فصل: به روز رسانی در مورد تولید و اقدامات. مقالات بیوشیمی 2020؛ 64 (3): 443-462.
46. Kremer JM، Lawrence DA، Petrillo GF، و همکاران. اثرات روغن ماهی با دوز بالا بر روماتیسم مفصلی پس از قطع داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی. همبستگی بالینی و ایمنی. آرتریت روم 1995؛ 38 (8): 1107-1114.
47. Kremer JM، Jubiz W، Michalek A، و همکاران. مکمل اسیدهای چرب روغن ماهی در آرتریت روماتوئید فعال یک مطالعه دوسوکور، کنترل شده، متقاطع. Ann Intern Med 1987؛ 106 (4): 497-503.
48. رجایی ع، مولا ک، قربانی ع، و همکاران. تأثیر اسیدهای چرب امگا 3 در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید فعال که درمان با DMARDs دریافت می کنند: کارآزمایی تصادفی کنترل شده دوسوکور. Glob J Health Sci 2015؛ 8 (7): 18-25.